Πάνω που είχα αρχίσει να ψάχνω το τέλειο παγκάκι για να τον τραβήξω για το girl and the σπίτι,με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι βρήκε μια τρυπούλα στο χρόνο του να συναντηθούμε κάτω από κεραμίδια!Όλη μέρα κάτι πρέπει να κάνει.Το πρωί δουλειά στη μεταφορική,το απόγευμα φωτογραφίες για το trip.Χόμπυ αυτό,που έγινε δουλειά.Τα Σαββατοκύριακα πρέπει να γίνει ότι δεν έγινε μέσα στη βδομάδα.Συναυλίες,εκδηλώσεις,γάμοι,βαπτίσια που πρέπει να καλύψει,τα θέματα του περιοδικού και ο Λάμπρος που όλο κάτι θέλει.Ανάμεσα σε όλα αυτά κι εγώ να τον απασχολώ με τις φωτογραφικές μου απορίες.Κάθε φορά που μου βγαίνει μπλε η φωτογραφία και θέλω να σπάσω την γλυκιά μου κάμερα, προσπαθώ να θυμηθώ τις συμβουλές του.Κι αρχίζω τα παρακάλια.Κι αυτός να μη λέει όχι σε τίποτα.Ασχολείται λίγο καιρό με τη φωτογραφία αλλά το ταλέντο του έχει αντικαταστήσει εμπειρία χρόνων.Βραβεία και διακρίσεις σε διαγωνισμούς ή απλά μια ματιά στη δουλειά του θα στο αποδείξουν.Παγώνει τον χρόνο ο Γιάννης,στην καλύτερη του στιγμή. Όλα αυτά,σεμνά και αθόρυβα.Ούτε blogs, ούτε σελίδες ,ούτε τίποτα.Μου έβγαλε μπισκότα και κρουασάν με ένα ποτήρι γάλα,ναι γάλα.Σαν φωτογράφος κι αυτός δεν αγαπά τον φακό πάνω του,παρά μόνο να τον έχει στο χέρι του.Καθίσαμε στη αυλή,με ντεκόρ ένα δείγμα από την μπουγάδα του γείτονα και προσπάθησε να μου βάλει σε μια σειρά διαφράγματα,ταχύτητες και φώτα.Στο σπίτι υπάρχει ότι χρειάζεται και τίποτα παραπάνω.Εξάλλου φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη και πολλά για να είναι καλά.Ήρεμη δύναμη,αυτό.Δεν βιάζεται και είναι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά,πάντα.Λέω να τον ακούσω γιατί μοιάζει να ξέρει τι κάνει.Κι ας είναι ακόμα μπλε οι φωτογραφίες μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου