Πάνω που είχα αρχίσει να ψάχνω το τέλειο παγκάκι για να τον τραβήξω για το girl and the σπίτι,με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι βρήκε μια τρυπούλα στο χρόνο του να συναντηθούμε κάτω από κεραμίδια!Όλη μέρα κάτι πρέπει να κάνει.Το πρωί δουλειά στη μεταφορική,το απόγευμα φωτογραφίες για το trip.Χόμπυ αυτό,που έγινε δουλειά.Τα Σαββατοκύριακα πρέπει να γίνει ότι δεν έγινε μέσα στη βδομάδα.Συναυλίες,εκδηλώσεις,γάμοι,βαπτίσια που πρέπει να καλύψει,τα θέματα του περιοδικού και ο Λάμπρος που όλο κάτι θέλει.Ανάμεσα σε όλα αυτά κι εγώ να τον απασχολώ με τις φωτογραφικές μου απορίες.Κάθε φορά που μου βγαίνει μπλε η φωτογραφία και θέλω να σπάσω την γλυκιά μου κάμερα, προσπαθώ να θυμηθώ τις συμβουλές του.Κι αρχίζω τα παρακάλια.Κι αυτός να μη λέει όχι σε τίποτα.Ασχολείται λίγο καιρό με τη φωτογραφία αλλά το ταλέντο του έχει αντικαταστήσει εμπειρία χρόνων.Βραβεία και διακρίσεις σε διαγωνισμούς ή απλά μια ματιά στη δουλειά του θα στο αποδείξουν.Παγώνει τον χρόνο ο Γιάννης,στην καλύτερη του στιγμή. Όλα αυτά,σεμνά και αθόρυβα.Ούτε blogs, ούτε σελίδες ,ούτε τίποτα.Μου έβγαλε μπισκότα και κρουασάν με ένα ποτήρι γάλα,ναι γάλα.Σαν φωτογράφος κι αυτός δεν αγαπά τον φακό πάνω του,παρά μόνο να τον έχει στο χέρι του.Καθίσαμε στη αυλή,με ντεκόρ ένα δείγμα από την μπουγάδα του γείτονα και προσπάθησε να μου βάλει σε μια σειρά διαφράγματα,ταχύτητες και φώτα.Στο σπίτι υπάρχει ότι χρειάζεται και τίποτα παραπάνω.Εξάλλου φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη και πολλά για να είναι καλά.Ήρεμη δύναμη,αυτό.Δεν βιάζεται και είναι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά,πάντα.Λέω να τον ακούσω γιατί μοιάζει να ξέρει τι κάνει.Κι ας είναι ακόμα μπλε οι φωτογραφίες μου.
Γεννήθηκε στην Πάτρα,μένει στο Λονδίνο και θα ήθελε να ζει στη Φλωρεντία. Έχει αμάξι, μετακινείτε με το tube αλλά θα ήθελε να καβαλάει βέσπα.Μιλάει ελληνικά στο τηλέφωνο,αγγλικά στη δουλειά αλλά θα ήθελε να παραγγέλνει καφέ στα ιταλικά. Τα καλοκαίρια φορτώνει το αμάξι της με φίλες,σκηνές,αντικουνουπικά,κρέμες για το έγκαυμα,για το τσίμπημα φιδιού,το δάγκωμα δράκου και χάπια για κάποια καινούργια πανδημία.Μου φωνάζει να μην μπαίνω με χώματα στη σκηνή και με κυνηγάει να μην πέσω και σπάσω το κεφάλι μου.Κάποια μέρα που τρώγαμε παγωτό μου ανακοίνωσε ότι τα παρατάει όλα όσα ξέρει και πάει στο Λονδίνο να μάθει καινούργια.Για λίγο.Πτήση για Ιταλία με ανταπόκριση, μη νομίζεις.Κι έμεινα εγώ να ακούω Χαρούλα και να μη μπορώ να την βρω στο skype γιατί το χάλασα το ρημάδι.Σπούδασε στην Κεφαλλονιά ηχοληψία και εργάστηκε στην Πάτρα στο ραδιόφωνο,μπροστά και πίσω από την κονσόλα.Στο Λονδίνο κουβαλάει δίσκους,πουλάει κοσμήματα,είπαμε ένας ενδιάμεσος σταθμός.Αυτές τις ημέρες ήρθε να μας δει και τη βούτηξα.Χάρτης της Ιταλίας σαν εικόνισμα πάνω από το κρεβάτι της,βαλίτσες,το πρώτο βιβλίο που της έκανε δώρο ο μπαμπάς της,φωτογραφίες από τις διακοπές μας και το πρώτο ραντεβού των γονιών της.Στην αυλή η Λούπα και βέσπες.Τρέχει πάντα στο μπαλκόνι που βλέπει στην εξώπορτα για να σε χαιρετήσει γιατί δεν μπορεί να περιμένει να μπεις στο σπίτι,βγάζει ήχους,φτιάχνει δικές της λέξεις,κουνάει πολύ τα χέρια της και σε ρουφάει.Αυτή είναι λοιπόν.Μένει στο Λονδίνο,θα ήθελε να είναι στην Ιταλία αλλά θα ήθελα να ζει στην Εγλυκάδα.Ποιος την κρατάει όμως.Έχει δώσει ραντεβού με το όνειρο της.Ελπίζω να μην αργήσεις. Κι ας είναι το μόνο στο οποίο θα πας ποτέ στην ώρα σου!
