Victor

Εγώ είμαι πάλι.Το girl.Διπλωμένη στα έξι για βγάλω φωτογραφίες και να μην  πετάξω κάτω κανένα ηχείο,να μην σπάσω καμιά ντουζίνα κιθάρες και να μην ξηλώσω καλώδια.Είμαι στο δωμάτιο του Βίκτορα.Μπλέ τοίχος,αφίσες,σημαίες από ομάδες και ένα μικρό ψυγείο με redbull.Ένα μεγάλο παιδί.Άν ερχόμουν χρόνια πριν σίγουρα θα διπλωνόμουν για να μην σπάσω το κάστρο των ιπποτών,το καράβι των πειρατών και την πλαστική ντράμς.Να κι ο Βίκτορας.Με δύο ποτήρια ζεστό τσάι και μπισκοτάκια.Έχει και τα καλά του να έχει και μαμά το σπίτι μου λέει.Ξέρω,λέω εγώ, κάνει τα τζάμια αόρατα.Δεν με πρόλαβες στο σπίτι που έμενα μόνος μου.Ξέμεινα όμως από συγκάτοικο και να 'μαι πάλι πίσω.Έχω ακούσει ιστορίες από αυτό το σπίτι.Αυτό δεν του το είπα όμως.Κουβεντιάσαμε για φίλους που είναι έξω πια και τους παρακολουθούμε να αλλάζουν την ζωή τους ενώ εμείς πίνουμε τσάι στο πατρικό.Τραβάμε όμως και την κουρτίνα να μη μας βγάζει τα μάτια ο ήλιος.Είναι τόσο κακό αυτό;Ηχολήπτης στον σταθμό του πανεπιστημίου,μουσικός των minor project,έγραψε την καταπληκτική μουσική της Ιλιάδας και ως Victor συνθέτει δική του μουσική.Πήγαμε και στο στούντιο.Εκεί πια διπλωμένη στα δώδεκα για να μην πατήσω κρουστά,πλήκτρα,παρτιτούρες και υπολογιστές,τον είδα στον φυσικό του χώρο.Μου έδειξε με καμάρι τα μικρόφωνα του και μια πεταλιέρα που φτιάχνει και καφέ μάλλον.Γλυκός,σεμνός,αξιολάτρευτος,ταλαντούχος.Και αυτός.Με κάλεσε σε πάρτι και τον άφησα για να δει αγώνα.Προφανώς!Έλα Βίκτορα πες την αλήθεια.Κάτω από το μαξιλάρι είχες κρυμμένα playmobil.